Od umiejętnego położenia tynków zależy nie tylko estetyka budynku, ale i przygotowanie ścian do dalszych prac wykończeniowych. Prawidłowo przeprowadzone prace tynkarskie będą też gwarantowały nam ochronę domu przed wilgocią i ogniem. Jakich błędów tynkarskich unikać i kiedy zlecić ekspertyzę budowlaną?
Najczęściej popełnianym błędem podczas prac tynkarskich jest nieprawidłowe przygotowanie podłoża. Aby tynk miał warunki do związania się ze strukturą muru, ten musi być wcześniej dokładnie oczyszczony, zabezpieczony i pokryty gruntem. Nie ma tu znaczenia, czy mamy do czynienia z tynkami wewnętrznymi, czy elewacyjnymi. W każdym przypadku brak środka gruntującego będzie obniżał przyczepność zaprawy tynkarskiej i sprzyjał przyspieszaniu odciągania wody zarobowej odpowiedzialnej za twardnienie tynku. Konsekwencją będzie zbyt szybkie wysychanie zaprawy tynkarskiej i jej pękanie. Jeżeli wykonawca zapomni o środku gruntującym i wzmocnieniu spoin siatką zabezpieczającą, w razie pęknięć i wykruszania się tynku będziemy mogli zażądać naprawy uszkodzeń.
Z podobnym problemem możemy mieć do czynienia w przypadku, kiedy ekipa budowlana, chcąc przyspieszyć prace tynkarskie, będzie nakładała tynk na jeszcze mokre podłoże. Powierzchnia pod nakładanie tynku musi być całkowicie sucha – w przeciwnym wypadku wilgoć znajdująca się w murze będzie przeszkadzała w prawidłowym wiązaniu masy, co może doprowadzić do odpadania zasychającego tynku i jego pękania. W przypadku zauważenia usterek na powierzchni ściany lub sufitu możemy poprosić rzeczoznawcę budowlanego o sprawdzenie stanu tynków i jakości ich wykonania. Jeżeli ekspert budowlany uzna, że wykonawca popełnił błędy, odnotowuje to w ekspertyzie budowlanej, na podstawie której będzie mógł go zobligować do naprawienia usterek.
Jednym z błędów popełnianych podczas prac tynkarskich jest nieumiejętne zabezpieczenie i przygotowanie podłoża, w którym znajdują się rury i instalacje. W przypadku, kiedy tynki muszą ukryć wszelkiego rodzaju bruzdy, w których znajdują się przewody, ich zabezpieczenie powinno być podwójne. W pierwszej kolejności tynkarz powinien wypełnić szczelinę pierwszą warstwą zaprawy i dodatkowo pokryć ją siatką tynkarską. W przeciwnym wypadku tynk nie będzie dostatecznie przylegał do ruchomych przewodów, co będzie powodowało jego nierównomierne zasychanie i wykruszanie. Z podobnym problemem będziemy mieli do czynienia w przypadku rur odprowadzających wodę. Jeżeli umieścimy je wewnątrz muru bez odpowiedniego zabezpieczenia taśmą lub otuliną i w takim stanie zarzucimy na nie tynk, po zaschnięciu masy możemy zauważyć zawilgocenia ściany w miejscu prowadzenia rur. W takiej sytuacji, jeżeli chcemy uniknąć nieestetycznych pęknięć i wykwitów, rzeczoznawca budowlany może zasądzić skuwanie zastanego tynku i nałożenie nowej warstwy zaprawy tynkarskiej w sposób prawidłowy.
Do tego typu usterek dochodzi zazwyczaj podczas wyrównywania ścian za pomocą zaprawy tynkarskiej. Nierzadko zdarza się, zazwyczaj w przypadku renowacji starych budynków, że powierzchnia ścian jest nierówna. Wówczas tynkarze, chcąc zniwelować uszkodzenia, nakładają w odpowiednich miejscach zaprawę wyrównującą. Warunkiem jej skuteczności jest jednak uzupełnianie różnic w kilku etapach, które zapewnią równomierne wysychanie tynku. Niedopuszczalną jest sytuacja, kiedy, chcąc uzupełnić nierówności za jednym razem, nakładamy na ścianę zbyt grubą warstwę zaprawy. W takim przypadku masa nie ma szansy na swobodne zasychanie, nie jest też możliwa jej dalsza obróbka. Konsekwencją tego błędu właściwie zawsze jest powstawanie naprężeń skurczowych, pękanie tynku i problemy z jego zacieraniem. Jeżeli zauważymy, że ekipa budowlana pozostawiła nasze ściany w takim stanie, dobrym pomysłem jest ingerencja rzeczoznawcy budowlanego, który pomoże nam się uporać z nieuczciwym wykonawcą.
Autor